Emniyet Genel Müdürlüğünde yaşanan bir olayda bir polis memuru meskenden kaçan bir bayanı zorla aracına almış, bir müddet alıkoydukları, tecavüz teşebbüsünde bulundukları teziyle, polis memurlarına Meslek Çıkarma unsuru, mucibince farklı başka 3 sefer meslekten çıkarma cezası verilmiştir.
Danıştay 12. Dairesi 2007 tarihli kararında, aksiyonların birbirini izlemesi ve iç içe geçmiş olması, hareketlerin tıpkı süreç ve vakit diliminde gerçekleşmiş olması ve hareketler ortasında kopukluk olmaması halinde, hareketlerin tek bir hareket olarak görülmesi gerektiğini belirtmiştir.
Danıştay bu tıp durumlarda ise hareket tek olduğu için, tek bir ceza uygulanmalı demiştir.
İşte Danıştay kararı
T.C
DANIŞTAY
12. DAİRE BAŞKANLIĞI
TEMEL NO:2005/1237
KARAR NO:2007/2565
KARAR TARİHİ:22.5.2007
İsteğin Özeti:Konya 1.İdare Mahkemesinin 25.11.2004 günlü, E:2000/363, K-.2004/1194 sayılı kararının dilekçede yazılı nedenlerle temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Temyizi istenen kararın yol ve kanuna uygun olduğu, ileri sürülen nedenlerin 2577 sayılı İdari Yargılama Tarzı Kanununun 49. hususuna uymadığı, bu nedenle istemin reddi gerekeceği yolundadır.
Danıştay Tetkik Hakimi: Yusuf Altıntaş
Düşüncesi:İdare Mahkemesince verilen karar ve dayandığı münasebet hukuk ve yordama uygun olup, bozulmasını gerektirecek bir neden de bulunmadığından anılan kararın onanması gerektiği düşünülmüştür.
Danıştay Savcısı: Yaşar Uğurlu
Düşüncesi:İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Tarzı Kanununun 49 uncu hususunun birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.
Temyiz dilekçesinde öne sürülen konular, kelam konusu unsurda yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, istemin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Onikinci Dairesince işin gereği düşünüldü: Dava, Karaman Emniyet Müdürlüğünde polis memuru olarak vazife yapan davacının Emniyet Örgütü Disiplin Tüzüğünün 8. unsurunun 8/6-7,14. unsurları uyarınca farklı ayrı üç sefer meslekten çıkarma cezası ile tecziye edilmesine ait 29.11.1999 gün ve 1999/785 sayılı Yüksek Disiplin Heyeti kararının iptali istemiyle açılmıştır.
Konya 1. Yönetim Mahkemesinin 25.11.2004 günlü, E:2000/363, K:2004/1194 sayılı kararıyla; evrakın incelenmesinden, 28.4.1999 günü davacı ve yanındaki sivil kişinin, biz polisiz diyerek konutundan kaçan müşteki bayanı zorla otomobillerine bindirdikleri, bir mühlet alıkoydukları ve bu ortada zorla cinsel münasebete girmeye çalıştıkları tezlerinin araştırılması için başlatılan soruşturma sonucunda getirilen teklif doğrultusunda , 16.11.1999 gün ve 1999/485 sayılı süreçle davacının Emniyet Örgütü Disiplin Tüzüğü’nün 8. unsurunun 6, 7 ve 14. fıkraları uyarınca başka farklı üç sefer meslekten çıkarma cezası ile cezalandırıldığı ve bu sürecin iptali için bakılmakta olan davanın açıldığı, soruşturma raporu ile evraktaki bilgi ve dokümanlar birlikte değerlendirildiğinde davacının fiilinin hizmet dışında resmi sıfatın gerektirdiği inanç hissini sarsacak nitelikte olduğu münasebetiyle aksiyona uygun ceza verilmediği münasebeti ile dava konusu sürecin iptaline hükmedilmiştir.
Davalı yönetim; Yönetim Mahkemesi kararının hukuk ve yönteme ters olduğunu öne sürmekte ve temyizen incelenerek bozulmasını istemektedir.
Emniyet Örgütü Disiplin Tüzüğünün 7. unsurunun (B-ı) fıkrasında; hizmet içinde resmi sıfatın gerektirdiği saygınlığı ve itimat hissini sarsacak hareket ve davranışlarda bulunmak, 16 ay müddetli durdurma cezasını gerektiren fiil olarak kurala bağlanmıştır.
Dosyanın incelenmesinden, konuttan kaçan bir bayanın “biz polisiz biz götürürüz” denilerek karakola götürülmek üzere davacı tarafından arkadaşının kullandığı araca alındığı, bayanın polis karakoluna teslim edilmeyerek kent trafosunun ardındaki bahçeye götürüldüğü, burada bayan yanlarında olduğu halde iken alkol alındığı, resmi polis grubu müdahale edinceye kadar bayanın karakola bırakılmadığı ve mağdurenin davacı ve arkadaşlarının yanında tutulduğu, davacı hakkında “reşit olan bayanı zorla alıkoymak, cebir ve şiddet kullanarak ırza geçmeye tam teşebbüs” suçlaması ile dava açıldığı, açılan davanın Karaman Ağır Ceza Mahkemesinin 30.9.2003 gün ve E:2003/57, K:2003/124 sayılı kararıyla beraat ile sonuçlandığı, polis memuru olarak misyon yapan davacının; “Reşit olan bayanı zorla alıkoyarak, cebir ve şiddet kullanarak ırza geçmeye teşebbüs etmek, yetki ve nüfuzunu kendisine yahut diğerlerine çıkar sağlamak maksadıyla berbata kullanmak, bildiği yahut gördüğü bir cürmün izlenmesi, cürümlünün yakalanması için gerekli teşebbüslerde bulunmamak” fiilleri sabit görülerek Emniyet Örgütü Disiplin Tüzüğünün 8. hususunun 6, 7 ve 14. fıkraları uyarınca farklı başka üç sefer meslekten çıkarma cezası ile cezalandırıldığı anlaşılmıştır.
Olayda ; konuttan kaçan bayanın “biz polisiz biz bırakırız” denilerek araca alınması, davacıyı vazife ifa eden polis pozisyonuna getirmiş olup davacının polislik mesleğini kullanarak aracına aldığı bayanı direkt polis karakoluna götürmeyerek trafo ardındaki bahçeye götürmesi, bayanın yanında alkol alınması, resmi grup müdahalesine kadar bayanı yanlarından ayırmaması, hizmet içinde resmi sıfatın gerektirdiği saygınlığı ve misyon hissini sarsacak aksiyon niteliğinde olup dava konusu meslekten çıkarma cezalarının bu münasebet ile iptal edilmesi gerekirken davacının fiilinin hizmet dışında resmi sıfatın gerektirdiği itimat hissini sarsacak davranış olarak kabul edilerek iptal edilmesinde münasebet tarafından türel isabet bulunmamakla birlikte karar sonucu itibariyle yerindedir.
Öte yandan, davacıya isnat olunan aksiyonların birbirini izlemesi ve iç içe geçmiş olması, aksiyonların tıpkı süreç ve vakit diliminde gerçekleşmiş olması ve aksiyonlar ortasında kopukluk olmaması, hareketlerin tek bir aksiyon olarak kabulünü zarurî hale getirmektedir. Bu durumda da aksiyonun tekliği tek bir ceza uygulanmasını mecburî kılmaktadır. Davalı Yönetim tarafından bu durum dikkate alınmadan süreç tesis edilmesi de hukuka terslik oluşturmakta ve dava konusu sürecin bu tarafıyla de iptalini gerektirmektedir.
Açıklanan nedenlerle, davalı yönetimin temyiz talebinin reddi ile Konya 1. Yönetim Mahkemesinin 25.11.2004 günlü, E:2000/363, K:2004/1194 sayılı kararının üstte belirtilen münasebet ile sonucu itibariyle onanmasına, temyiz masraflarının istemde bulunan davalı yönetim üzerinde bırakılmasına, 22.5.2007 tarihinde oy birliği ile karar verildi.
Yorum Yok