Davanın reddine ait Danıştay İkinci Dairesinin temyize bahis 07/01/2021 tarih ve E:2017/1232, K:2021/93 sayılı kararının ONANMASINA karar verildi.
Aile doktorlarına verilen mesuliyet hukuka uygundur
Evde sıhhat hizmetlerinin; aile sıhhati merkezine ulaşmakta zahmet çeken yardıma muhtaç vatandaşların konutuna gitmek suretiyle onların da sıhhat hizmetlerinden basitçe faydalanmalarının sağlanmasına yönelik bir hizmet olduğu, anılan hizmetlerin, aile tabipleri ve aile sıhhati elemanlarınca Aile Hekimliği mevzuatı uyarınca verilen misyonlarla sonlu olmak üzere yerine getirilmesi gerektiği, Aile Hekimliği Uygulama Yönetmeliği’nin 4. hususunda, meskende takibi Mecbur olan engelli, yaşlı, yatalak ve gibisi durumdaki kendisine kayıtlı şahıslara, konutta sıhhat hizmetlerinin yürütülmesi sırasında şahsa hami sıhhat hizmetleri ile birinci basamak teşhis, tedavi, rehabilitasyon ve danışmanlık hizmetleri verilmesinin aile tabibinin vazife, yetki ve sorumlulukları ortasında sayılmıştır.
Toplum Sıhhati Hizmetleri Şube Müdürlüğüne bağlı merkezlerin belirlenmesi hukuka uygundur
Dava konusu Yönetmelik bir Tüm olarak incelendiğinde, meskende sıhhat hizmetlerinin, birinci, ikinci ve üçüncü basamak sıhhat hizmetlerini barındırdığı, bu nedenle bu hizmetin sunumu ile ilgili belirli bir uyum merkezine gereksinim duyulduğu, uyum merkezi olarak da Kamu Sıhhati Müdürlüğü bünyesinde cemiyet Sıhhati Hizmetleri Şube Müdürlüğüne bağlı merkezlerin belirlendiği; bu hizmetlerin birinci basamak sıhhat hizmetleri kısmının aile tabipleri ve cemiyet sıhhati merkezi tabiplerince, ikinci ve üçüncü basamak sıhhat hizmetleri kısmının ise ilgili hastanelerdeki uzman tabiplerce sunulacağı, Yeniden öteki sıhhat çalışanının de misyon alanına nazaran bu hizmetler içerisinde yer alacağı; hasebiyle meskende sıhhat hizmeti sunumuna ait yükümlülüklerin her bir Uğraş kümesine kendi mevzuatı çerçevesinde verildiği anlaşılmakla, iptali istenen kararlarda, hukuka karşıtlık bulunmamaktadır.
T.C.
DANIŞTAY
İDARİ DAVA DAİRELERİ KURULU
temel No: 2021/1351
Karar No: 2022/1829
TEMYİZ EDEN (DAVACI) :… Derneği
VEKİLİ: Av. …
KARŞI taraf (DAVALI) : … Bakanlığı
VEKİLLERİ : …
İSTEMİN KONUSU:
Danıştay İkinci Dairesinin 07/01/2021 tarih ve E:2017/1232, K:2021/93 sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ:
Dava konusu istem:
27/02/2015 tarih ve 29280 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, sıhhat Bakanlığı ve Bağlı Kuruluşları Tarafından Konutta sıhhat Hizmetlerinin Sunulmasına Dair Yönetmeliğin, 5. hususunun 1. fıkrasında yer Meydan “ve AHB’ler” ibaresinin, 12. hususunun 6. fıkrasının, 16. unsurunun 2. ve 3. fıkralarının, 17. unsurunun 3. fıkrasında yer Meydan “ya da hastanın kayıtlı olduğu AHB’yi” ibaresinin, 4. fıkrasında yer Meydan “ya da AHB” ibaresinin, 18. unsurunun 1. fıkrasında yer Meydan “ya da AHB” ibaresinin, 24. hususunun 1. fıkrasının (d) bendinde yer Meydan “ya da aile hekimi” ibaresinin iptali istenilmiştir.
Daire kararının özeti:
Danıştay İkinci Dairesinin 07/01/2021 tarih ve E:2017/1232, K:2021/93 sayılı kararıyla;
1- Yönetmeliğin 5. hususunun 1. fıkrasında yer Meydan “ve AHB’ler” ibaresi, 16. hususunun 2. ve 3. fıkraları, 17. unsurunun 3. fıkrasında yer Meydan “ya da hastanın kayıtlı olduğu AHB’yi” ibaresi ve 4. fıkrasında yer Meydan “ya da AHB” ibaresi, 18. unsurunun 1. fıkrasında yer Meydan “ya da AHB” ibaresi ile 24. unsurunun 1. fıkrasının (d) bendinde yer Meydan “ya da aile hekimi” ibaresi tarafından;
Evde sıhhat hizmetlerinin; aile sıhhati merkezine ulaşmakta zahmet çeken yardıma muhtaç vatandaşların meskenine gitmek suretiyle onların da sıhhat hizmetlerinden kolay kolay faydalanmalarının sağlanmasına yönelik bir hizmet olduğu, anılan hizmetlerin, aile doktorları ve aile sıhhati elemanlarınca Aile Hekimliği mevzuatı uyarınca verilen misyonlarla sonlu olmak üzere yerine getirilmesi gerektiği, Aile Hekimliği Uygulama Yönetmeliği’nin 4. hususunda, meskende takibi Mecbur olan engelli, yaşlı, yatalak ve gibisi durumdaki kendisine kayıtlı şahıslara, konutta sıhhat hizmetlerinin yürütülmesi sırasında bireye gözetici sıhhat hizmetleri ile birinci basamak teşhis, tedavi, rehabilitasyon ve danışmanlık hizmetleri verilmesinin aile tabibinin misyon, yetki ve sorumlulukları ortasında sayıldığı,
Öte yandan, dava konusu Yönetmelik bir Tüm olarak incelendiğinde, meskende sıhhat hizmetlerinin, birinci, ikinci ve üçüncü basamak sıhhat hizmetlerini barındırdığı, bu nedenle bu hizmetin sunumu ile ilgili muhakkak bir uyum merkezine gereksinim duyulduğu, uyum merkezi olarak da Kamu Sıhhati Müdürlüğü bünyesinde cemiyet Sıhhati Hizmetleri Şube Müdürlüğüne bağlı merkezlerin belirlendiği; bu hizmetlerin birinci basamak sıhhat hizmetleri kısmının aile tabipleri ve cemiyet sıhhati merkezi doktorlarınca, ikinci ve üçüncü basamak sıhhat hizmetleri kısmının ise ilgili hastanelerdeki uzman tabiplerce sunulacağı, Yeniden öteki sıhhat işçisinin de misyon alanına nazaran bu hizmetler içerisinde yer alacağı; münasebetiyle konutta sıhhat hizmeti sunumuna ait yükümlülüklerin her bir Uğraş kümesine kendi mevzuatı çerçevesinde verildiği anlaşılmakla, iptali istenen kararlarda, hukuka terslik bulunmadığı;
2- Yönetmeliğin 12. unsurunun 6. fıkrası tarafından;
Aile Hekimliği Ödeme ve Kontrat Yönetmeliğinin “Aile Tabibine Yapılacak Ödemeler” başlıklı 16. hususunun (ç) bendinde, “Sözleşmeyle çalıştırılan aile doktoruna, gezici sıhhat hizmeti masrafları için, gezici sıhhat hizmeti verilen her Çehre şahıs başına tavan fiyatın binde onaltısı oranında ödeme yapılır. Gezici sıhhat hizmetinin yürütülmesinde, müdürlüğe ilişkin gezici sıhhat araçları aile tabiplerine kullandırılabilir. İklim ve ulaşım kaideleri üzere nedenlerle gezici sıhhat hizmetinin olağan araçlarla verilemediği durumlarda, müdürlük aile tabibine kar paletli araç, 4×4 çekerli arazi tipi araç ve vasıtalarla ulaşım imkanı sağlayabilir. araç tahsisi yapılan durumlarda gidilen yer yahut yerlere ilişkin birinci paragrafta yer Meydan temele nazaran yapılacak gezici sıhhat hizmeti masrafları aile doktoru yerine müdürlüğün döner sermayesine aktarılır.” kuralının yer aldığı; dava konusu Yönetmeliğin “Ulaşım araçlarının tahsisi” başlıklı 12. hususunun 6. fıkrasında ise “Aile tabibi, kendisine kayıtlı olan meskende sıhhat hastasına (zor ulaşım şartları, Emniyet gereksinimi üzere Özel durumlar haricinde) kendi imkanları ile ulaşır.” düzenlemesine yer verildiği, Laf konusu kararda halk faydası, hizmet gerekleri ve hukuka terslik olmamakla birlikte, hususun uygulanmasında üstte yer verilen Yönetmelik unsurunun göz önüne alınacağı, gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
TEMYİZ EDENİN SAVLARI:
Davacı tarafından, Aile Hekimliği Kanunu’nun 2. unsuru ile aile tabibi tarifinin yapıldığı ve misyonlarının düzenlendiği, Aile Hekimliği Uygulama Yönetmeliği’nin 4. hususuyla de aile tabibinin misyon, yetki ve sorumluluklarının düzenlendiği, aile hekimliği hizmetleri dışında kalan birinci basamak sıhhat hizmetlerinin cemiyet Sıhhati Merkezinin misyonları ortasında olduğunun Yeniden birebir Kanunla düzenlendiği, Laf konusu Yönetmelik kararları ile cemiyet Sıhhati Merkezinin misyon ve sorumluluklarının aile tabiplerine verilmeye çalışıldığı; Aile Hekimliği Kanunu, Aile Hekimliği Uygulama Yönetmeliği ve Aile Hekimliği Ödeme ve Kontrat Yönetmeliği’ne muhalif olarak aile doktorlarına ek misyon ve sorumluluklar yüklenmesinin hukuka alışılmamış olduğu; Aile tabibinin anılan misyon ve yetkileri doğrultusunda kendisine kayıtlı olan şahısların konutta sıhhat hizmeti alma gereksinimi bulunması halinde konutta sıhhat hizmetlerinin uyumunu sağlayabileceği, konutta sıhhat hizmetlerinin sunumu sırasında gözetici sıhhat hizmetleri ile birinci basamak teşhis, tedavi, rehabilitasyon ve danışmanlık hizmetlerini vermekle misyonlu olduğu, bunun dışında aile doktorlarının rastgele bir misyon ve sorumluluğunun bulunmadığı, dava konusu Yönetmelik kararları uyarınca meskende sıhhat hizmetlerinin sunumuna ait aile tabiplerine şahsen misyon verildiği, aile doktorlarının özlük haklarını düzenleyen üst hukuk normları açısından aile doktorlarına ek misyonlar verilebilmesinin hukuken Mümkün olmadığı, Konutta sıhhat Hizmetlerinin sunumu vazifesinin cemiyet Sıhhati Merkezlerine ilişkin olduğu ileri sürülmektedir.
KARŞI TARAFIN SAVUNMASI:
Davalı yönetim tarafından, Danıştay Onuncu Dairesince verilen kararın yöntem ve hukuka Müsait bulunduğu ve temyiz dilekçesinde öne sürülen nedenlerin, kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte olmadığı belirtilerek temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.
DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ …’NUN FİKRİ:
Temyiz isteminin reddi ile Daire kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Yargıcının açıklamaları dinlendikten ve evraktaki evraklar incelendikten sonra gereği görüşüldü:
HUKUKİ KIYMETLENDİRME:
Danıştay dava dairelerinin en son kararlarının temyizen incelenerek bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Yöntemi Kanunu’nun 49. unsurunda yer alan;
“a) vazife ve yetki dışında bir işe bakılmış olması,
b) Hukuka ters karar verilmesi,
c)Usul kararlarının uygulanmasında kararı etkileyebilecek nitelikte kusur yahut eksikliklerin bulunması”,
sebeplerinden birinin varlığı halinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar yordam ve hukuka Müsait olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen tezler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin reddine,
2. Davanın üstte özetlenen münasebetle reddine ait Danıştay İkinci Dairesinin temyize bahis 07/01/2021 tarih ve E:2017/1232, K:2021/93 sayılı kararının ONANMASINA,
3. Kesin olarak, 23/05/2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
Yorum Yok